...

اصلا" یک نفر باید باشد،نه یک نفر معمولی،مثل همه!
یک نفر که 6 و نیم صبح زنگ بزند و بیدارت کند،
آن وقت بلند بلند بخندد به صدای گرفته و خواب آلوده ات!
یکی که مجبورت کند به جانش قسم بخوری هر روز صبحانه ات را کامل میخوری!
یک نفر که اگر 12 نصف شب هوس غر زدن به سرت زد،
گوشی را برداری شماره اش را بگیری و تا دلت میخواهد بد و بیراه ببافی برایش
یک نفر که وقتی سرما میخوری ساعت ها دعوایت کند
و خط و نشان بکشد برایت که تا خوب نشده ای نمی خواهم صدایت را بشنوم
و تو خودت را این در و آن در بزنی... که هر طور شده زودتر صدایت رو به راه شود!
یک نفر که شب هایت مال او باشد،رویاهایت،فکرهایت،کابوس هایت حتی!
و صبح هایت با صبح بخیرهای کوتاه و شیرینش شروع شود
و بی آن که حواست باشد یک منحنی دلنشین رو به بالا بنشیند روی لب هایت!
یک نفر که اگر شب بخیر نگویی قهر کند و تو . . . بند ِ دلت پاره شود برایش!
یک نفر که مدام برایت تکرار کند چقدر ریتم خنده هایت را دوست دارد،
حرف هایت را دوست دارد،فحش هایت را هم!
یک نفر که صدای بلند خنده هایش دلیل نمازهای شکرت باشد،
که تو ریز ریز بخندی به شیطنت ها و لجبازی هایش،
که دلت بلرزد وقتی صدایش می کنی و چیزی جز جان دلم نمی شنوی!
یکی که صبر و قرارت باشد،
که وقتی دلت گرفت بدانی که پس ِ دنیایت کسی هست که آرامشت  

 

 

 

زن ها زود پیر می شن ! می دونین چرا ؟ چون عروسک بازیشون هم جدیه ! روی عمرشون حساب می شه ! از دو سالگی مادرن ! بعد مادر برادرشون میشن ! بعد مادر شوهرشون می شن ! باباشون که پا به سن می ذاره ازشون پرستاریِ یه مادر رو می خواد ! گاهی حتی مادر مادرشون هم میشن ! من شوهر نکردم ! ولی مادر مادرم بودم ! مادر پدرم بودم ! مادر برادرم هم بودم ! تازه به همه یِ اینا بچه هایِ به دنیا نیامده ام رو هم حساب کن ! مادر اونا هم بودم