نوشته

زندگی، بدون روزهای بد نمی شود، بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم. اما، روزهای بد، همچون برگهای پائیزی، باور کن که شتابان فرو می ریزند و در زیر پاهای تو، اگر بخواهی...غصه منطق خود را دارد. علیه منطق غصه حتی اگر منطقی ترین منطق هاست، آستین هایت را بالا بزن...قایق کوچک دل به دست دریای پهناور اندوه مسپار! لااقل بادبانی بر افراز، پارویی بزن و بر خلاف جهت باد، تقلایی کن!سخت ترین توفان، مهمان دریاست نه صاحبخانه ی آن...توفان را بگذران و بدان که تن سپاری تو به افسردگی، به زیان بچه های ماست و به زیان همه ی بچه های دنیا.باور کن که هیچ چیز به قدر صدای خنده ی آرام و شادمانه ی تو، بر قدرت کارکردن و سرسختانه کار کردن من نمی افزاید و هیچ چیز همچون افسردگی و در خود فروریختگی تو مرا تحلیل نمی برد، ضعیف نمی کند، و از پا نمی اندازد...

" چهل نامه کوتاه به همسرم __ نادر ابراهیمی