هِی گفتن پایانِ دنیا! پایانِ دنیا! همه با هم می میریم! همه با هم می میریم! چقدر دلمون رو خوش کردیم که قراره با هم بمیریم! نشستیم تخمه شکوندیم و هندونه خوردیم و نیش هامون تا بناگوش باز بود! انگار نه انگار تا چند ساعت دیگه قراره بمیریم! به مرگ می خندیدیم! کیف هم می کردیم! حتی مادره از این ناراحت نبود که بچه اش قراره بمیره! اون هم خوشحال بود! مرگ اونقدر نزدیک بود و ما با هم دست به یکی کرده بودیم! تو چشاش زل زده بودیم و پوست تخمه تو صورتش تف می کردیم! برای یه بار هم شده می خواستیم مزه ی عدالتو بچشیم! ما همونقدر می مردیم که اون آمریکاییه می مرد! اون پولداره! اون باسواده! اون خوشگله! انتقام خیلی مزه می داد! ما همونقدر می مردیم که اونها! دیگه بیشتر از این چی می خواستیم! اما خب از اولش هم معلوم بود که همه ی اینها سرگرمی یه عده آدم خوشحاله! کی دنیا بر مدار برابری من و تو و اونها چرخیده که حالا بچرخه! حالا ته قصه با هم می میریم با هم می میریم این شد که ما مردیم و شما هنوز زنده این! هنوز دارین تخمه هاتونو می شکونین و پوستشو تو قبر ما تُف می کنین! این داستانها هم براتون دیگه بی مزه شده! دنبال داستانهای تازه تر و بامزه ترین! ما مردیم و شما دارین با اون همه دانشمندا و فیلسوفا و سیاستمدارا و بازیگراتون برنامه می ریزین چطور بیست سی سال دیگه به عمر خودتون و بچه هاتون اضافه کنین! برای هزار سال بعدی دنیا هم نقشه دارین! این وسط فقط ما اضافه بودیم! دنیا کوچیکه! جا کمه! عذا کمه! خوشی کمه! به دنیا حرجی نیست! مصبتو شکر مرگ که هنوز بی کَلَک ترینی!!
سلام!
بون ریا و کلک اقرار میکنم که تا الان وبلاگ به قشنگی و زیبایی وبلاگت ندیدم تمام پست هاتو خوندم لذت بردم و بهتون دست مریزاد میگم واقعا خسته نباشی
موفق و مانا باشید...