کاش
نمیدونم کاش میشد با خودم کنار بیام و بیخیال مدرکم بشم و برم سراغ روان شناسی از اول اولش
کاش میشد بیخیال نوع کارم بشم و برم بشم یه کارمند معمولی حقوق بگیر
کاش میشد بیخیال ارزوم بشم و برم سراغ تدریس راهنمایی و دبیرستان اصلا همه ی دروس نه فقط رشته ی خودم
کاش توی یه خانواده ای بودیم که اصلا درس براش مهم نبود مثل سوگول اینا...همش مد و خنده و رنگ و...
کاش میشد مثل مریم سب/ز رفت تو استرالیا باشوهر ایلتس دار!
کاش میشد عین پرنیا رفت کانادا کاش عین مریم میشد رفت امریکا کاش عین اون که تو لا/تاری برنده میشدم کاش بدون کنکور میرفتم مقطع بعد عین س*ح که دکترع واسش یه جورایی قولشو داده یا حدالق عین اب ...دکتر ها کارم رو درست میکرد...
کاش عین بچه های جلا...میرفتم لندن عین اون یکی میرفتم اکسفورد اصلا یا مثل ارش هاروارد...
کاش اصلا چیزی عین خارج نشده بود ایده الم کاش زبانم خیلی خوب بود و دغدغه اش عین سا/خ ازم گرفته میشد ...
کاش میشد همین از زندگی دونفره ای ساخته بشه و لذت برد اصلا از خرید و اشپزی و پولداری:)
کاش اینقدر ذهنمون گیرنکرده بود توی این نسخه های ساخته شده!
یا جای زن امی/دوا...یا عین گلمهر خارج رفتن و عین نغمه نقشه ش یا عین ثریا فامیل یا عین میثا...خواهرمون درست میکرد یا مثل صبا شوهری اونطوری گیرمون میامد عین فاط عز...یا عین فاط.م اصلا تور میکردیم یکی رو؛) یا عین گلی اینا دوتا خاله ها و دخترخاله ها و سوغاتی ها...یا عیردختردایی وحی...فنلاند یا هلند یا کشورهای اسکاندیناوی یا درس توی امریکا وکالیفرنیا و مثل همکارای شبخ/یز یا اپرا شهروندی اونجا رو داشتیم یا استرالیا یا کانادا حالا اروپاشم اشکال نداشت سوئد و سویس!!!
یکمم به خواس/روشنک یا دلارام حسودیم میشه یا اصلا به شانس اله...یا به حافظه ی سه...و نمره ها و معدلش!
اصلا نمیدونم میخوام چه غلطی کنم ...اهان به قاطع بودن و روشن بودن تکلیف روانشناسه هم حسودیم میشه.. یا شانس پگ//فافا اینا یا تور کردن عاطی یا مهت..اید...یا خوشتیپی بچه هاشون و فرقشون با بچههای ما...
یا اصلابه مم
منم میخوااااااااام!
