...

1. بیداریم با آهنگ هایده به استقبال اولین سحر ماه رمضون میریم
   
   ما ازوناشیم که در کل سال کلاً 2-3 بار مسلمون میشیم، 1 بارش ماه رمضونه که به صورت رندم چند روز روزه میگیریم و نماز میخوونیم بعدش هم بر حسب قرعه یه شب میریم احیا.
   
   ازون ور هم یه دوری کنار هیئت های محرم میزنیم.
   
   ماه رمضون امسال یه چیز دیگه است، خیلی باید شکر خدا کنم، هرچقدرم آتئیست زندگی کنیم هنوز صدای اذون تو این مملکت میخوره گوشمون!
   
   روزه امونم با سیگاره! فتوای ما فتوای دله!
2. 1. سوارز و سوارز بودن به مراتب از ریوالدوی 2002 بودن بهتره.
      
      یادمه همیشه یک پای ثابت دفتر مدرسه بودم اما به خاطر این که توی مدارس دولتی با اختلاف بسیار زیاد بالاترین دانش آموز بودم همیشه از گناهام میگذشتن تا حدی! هر دفعه هم تنبیه و هر دفعه هم ...میگفتن تو آدم نمیشی!
      
      توی دبستانی درس خووندم که توی شهر از انتهای جدول سوم بود اما دانش آموز نمونه استان شدم. همون موقع به خاطر شلوغ کاری و اذیت و بی ادبی همیشه پای ثابت دفتر بودم، حتی گفتن ثبت نامت نمی کنیم که توی همون سن دبستانیم گفتم بهتر! شیلنگشو خوردم خطکشش رو خوردم حتی پس گردنی های وحشتناکی هم خوردم که یادم نمیره. همین پیش دانشگاهی دم کنکور هم 2-3 ماه کلاس دیفرانسیل رام ندادن!
      
      حس سوارزو درک میکنم چون تا همین 2-3 سال پیش هم حتی کمترین احساسی رو نسبت به هیچ کس و هیچ چیز مخفی نمی کردم. سوارزطور بودن یعنی سیاه تر از چیزی که هستی دیده بشی. یعنی خیلی از موفقیت هات شاید برای خیلی ها درد آور باشه و دنبال فرصت باشن تا خردت کنن تا بیش از گناهت مجازاتت کنن.
      
      سوارزها توی زندگی معمولاً خیلی دیر یاد میگیرن (مثل من) یا اصلاً شاید یاد نگیرن که در لحظه تصمیم نگیرن. اما دیگرانی که باهاشون برخورد میکنن همیشه متوجه هستن که چطور با تکان دادن مهره های شطرنج این آدم ها رو خرد کنن...
      
      به عنوان کسی که در اندازه بسیار کوچیک یک در میلیونی حس سوارز رو درک میکنم هیچ وقت سوارزهای دور و ورم رو خرد نکردم اما خود مثبت نما ها رو چرا! حتی در مسیر طرفداری هم بودن همکارانی که با بدترین وجه ممکن مارو ترک کنن و من به جای خرد کردن همیشه گفتم استراحت کن زمان بذار و فکر کن و برگرد در شرایطی که اون موقع به حضورشون نیاز بود اما موقع برگشت هرگز.
      
      سوارز ها برای هدفشون تمام انرژی و داشته هاشون رو میذارن وسط میدون بدون این که فکر کنن، سوارزها برای کشورشون در لحظه حتی حرکتی رو میکنن که آینده خودشونو نابود کنن اما کشورشون بره مرحله بعد، تیمشون بره مرحله بعد یا گروهشون موفق بشه.
      نه این خوب نیست، سوارز بودن رو خوب نمی دونم، اما با اون ها خیلی بهتر میشه رفتار کرد همونطور که اندک دوستان نزدیکم که خیلی چیزامو بهشون مدیونم با من رفتار کردن... سوارز بودن یعنی در لحظه بدون فکر ذوب در هدف و احساسات شدن، احساساتی که منفی نیست، یادتون باشه از صدام یا هیتلر صحبت نمیکنیم! از شیطنت های توی ذوق زننده صحبت میکنیم. شیطنت هایی که پشتشون هیچی نیست و میشه هزاران جنبه مثبت رو توشون دید.
      
      سوارز بعد از شنیدن حکم محرومیت در آغوش مربیش گریه کرد. اما خیلی از افراد منطقی و به قول معروف کت شلواری بعد از نابود کردن یک نفر یک لبخند هم میزنند. اون گریه نشون میده آی مردم جریمه ام کنین اما خردم نکنین.
      
      من سوارز ها رو جریمه میکنم، تنبیه میکنم اما خرد نمی کنم، له نمی کنم.
      
      پی نوشت: قصد قیاس سوارز رو با خودم نداشتم اون کسیه که درآمدش میلیون برابر منه و شهرتش میلیارد برابر و نقطه ای در برابرش محسوب میشم. فقط خواستم سبکی از اخلاق در این اسم بیان کنم. اخلاقی که خودم لمسش کردم.
      سوارز شاگرد اولیه که با 2-3 ماه کلاس راه ندادن، با 4 ماه محروم کردن، با ثبت نام نکردنش هم باز مسیرش رو میره و تک تک اهدافش رو با آر پی جی میزنه.
      از همین الآن سوارز رو آقای گل فصل آینده هر لیگی که توش شاغل میشه بدونید! حتی با چهار ماه محرومیت
      سوارزی زندگی کردن یعنی عادت به تنبیه داشتن، عادت به برجک خوردن، اما شک نکنید اونا چیزی به اسم برجک ندارن که بخوره! کار خودشونو در نهایت میکنن و شگفتیش می مونه برای تنبیه کنندگان و تماشاگرانش

   
   

   بعضی ها خیال می کنند
   دوست داشتن
   ساده است
   خیال می کنند
   باید همه چیز خوب باشد...
   تا بتوانند کسی را عاشقانه دوست داشته باشند
   اما
   من می گویم
   دوست داشتن درست از زمانی شروع می شود
   که بی حوصله می شود
   که بهانه می گیرد
   که یادش می رود بگوید
   دلتنگ است
   یادش می رود
   با شیطنت بگوید
   دوستت دارم
   دوست داشتن از زمانی شروع می شود
   که خنده هایتان بغض شود
   بغض هایتان آغوش بخواهد
   و ببینید آغوشش کمرنگ است
   اگر در روزهایِ ابری و طوفانی
   دوستش داشتی
   شاهکار کرده ای
   .
   ما عادت کرده ایم همه چیز را
   حاضر و آماده بخواهیم
   همه چیز آنطور که می خواهیم پیش برود
   و ادعا هم داریم که
   دوست داریم
   که عاشقیم
   و این درست ترین
   اشتباهِ ممکن
   است.

   "عادل دانتیسم

   ---