آنچه در ژاپن گذشت و...

چندی پیش وقوع زلزله 9/8 ریشتری به همراه سونامی در ژاپن کافی بود تا بخش‌های آسیب دیده این کشور تا مرز نابودی پیش رود. اما آن چه ژاپن را زنده نگه داشت، سربلندی در آزمونی بزرگ بود که از تعهد ملت آن کشور نشأت می‌گیرد.

شدت و قدرت زلزله آن قدر زیاد بود که موجب شد، سرعت گردش زمین به دور خودش تغییر کند و سونامی تا آن سوی اقیانوس آرام و ساحل کالیفرنیا برود. راکتورهای اتمی فوکوشیما می‌توانست چرنوبیل و هیروشیمای دیگری خلق کند، اما در میان این همه آوار و در هجوم این همه آسیب، مردم ژاپن به زندگی عادی خویش ادامه دادند.‏

گزارشگر رادیوی «ان پی آر» با زن میان سالی صحبت می‌کرد که با آرامش در حال جدا کردن کاغذ و پلاستیک در میان زباله‌های پناه گاهش بود، تا برای بازیافت بفرستند. ‏

معلمی به خبرنگار دیگری گفت که عمری به تدریس در شهر مشغول بوده است و حالا نگران دانش‌آموزان سابقش است که در میان گمشدگان هستند و صدها مشاهده دیگر، راز مانایی این ملت را نشان داد.

در همان روزها جهان از ملت ژاپن درس‌هایی بزرگ گرفت و آموزه‌های بسیاری را مورد بحث و بررسی قرار داد. در همان روزهای پرتنش، صف‌های منظم برای آب و غذا تشکیل شد و بدون هیچ حرف زننده یا رفتار خشونت آمیزی، آسیب دیدگان منتظر تقسیم آذوقه‌ها بودند. جالب آن که مردم فقط اقلام مورد نیاز روزانه خود را تهیه کردند و این موجب شد تا همه بتوانند مقداری آذوقه تهیه کنند. نه تنها هیچ غارتگری دیده نشد، بلکه رستوران‌ها قیمت‌ها را کاهش دادند.هنگامی که در یک فروشگاه برق رفت، مردم اجناس را سرجای شان برگرداندند و به آرامی فروشگاه را ترک کردند 

 

 

من نوشت:کاش جامعه ی ما نیز اینطور بود جندوقت پیش خبرها نشان داد که مردم انگلیس هم عین ما هستند ولی ژاپنی ها... 

مهم این است که در شرایط بحران عاقلانه رفتار کرد و اینچنین... 

کاش میشد رمز این اعتماد و مهربانی درونی این جماعت را درک کرد...